11/02/09

Festa bilingüe

Anda a parroquia españolista en festas. O pasado domingo, 8 de febreiro, tiveron o seu día grande, con procesión e misa cantada. Oficiou a gran sacerdotisa Gloria Lago. Como en toda boa romaría sacaron a pasear o patrón, neste caso Santa Rosa Díez, santa mártir do españolismo furibundo. En fin, festa rachada, amenizada pola orquestra Nós-Unidade Popular, que aínda lle deu máis publicidade ao acto. Practicaron o vello deporte nacional galego: andar a paus nas festas. Tanta fama colleu a festividade, que vén de ser declarada de interese turístico nacional, o que explica a cantidade de romeiros que viñeron da villa y corte de Madrid. Para que todo se desenvolvese en orde e concerto, varias ducias de antidisturbios estiveron presentes, deixándolle a máis dun as orellas quentes.

Prometinme a min mesmo que non ía escribir sobre a manifestación de Galicia Bilingüe, canto máis se fala deles máis publicidade gratuíta teñen. Caio na tentación e escribo estas liñas. Valerá de algo lembrar que o único idioma suxeito de deberes é o castelán, que estamos obrigados a saber, segundo a Constitución? Podemos traer á actualidade o feito de que o PSOE acudiu en 1983 ao Tribunal Constitucional para impedir que o galego fose suxeito de deberes? A lei de Normalización Lingüística (esa que pretenden revogar) só determina dereitos, non deberes. Esta mesma lei prohibe que os rapaces e rapazas sexan separados en aulas por idiomas. Por que, daquela, teiman estes viles nun apartheid lingüístico: dun lado os que aprenden en castelán, doutro os pobres galeguiños. Sabe Galicia Bilingüe o que é a diglosia? Non debería chamarse mellor Galicia diglósica? Son sabedores de que a inmensa maioría dos funcionarios galegos falan en castelán? Que queren logo, que nós suicidemos como pobo? Non, resistiremos a Galicia Bilingüe e ao seu brazo armado (xa sabedes, os u-peideiros). Venceremos nós, que non vos caiba ningunha dúbida.

Post scriptum: na última saída da Santa Compaña puido escoitarse este diálogo:
− E estes de UPyD de onde saíron, irmán Alexandre?
− Moitos veñen do PSOE, irmán Daniel.
− Do PSOE! Manda carallo! E eu que pensaba que Piñeiro os galeguizara.