28/01/09

DE ONTE A HOXE: POR UNHA ACTUALIZACIÓN ORGÁNICA DO BNG

O escenario político galego mudou moito desde 1982, ano da fundación do BNG. Sería inxusto dicir que a organización non foi asumindo eses cambios, adaptándose aos novos tempos. Así, o BNG que nace no 82 xa non era a AN-PG, nin o BNG que chega da man de Beiras ao Parlamento galego era en 1985 o mesmo que nacera tres anos antes. A conxuntura, e os paus electorais, fixérono mudar. A III Asemblea Nacional do Carballiño (1987) e a evolución política dos anos noventa son exemplos que tamén nos falan desa adaptación. Só avanzando coa sociedade, ao servizo da cal estamos, poderá o BNG influír decisivamente na vida política.


O modelo frontista amosouse como un instrumento acaído para conseguir a unidade do nacionalismo nunha soa organización. Emporiso, o que no seu momento foi un modelo de organización axeitado, hoxe amósase como un impedimento para o avanzo do nacionalismo e, xa que logo, do proceso de construción nacional e emancipación social que o BNG representa.

Que ocorreu? Os distintos partidos e colectivos que integran o BNG teñen unha influencia que non se corresponde co seu peso real dentro da fronte. O sucesivo crecemento da organización levou a que os militantes que só somos afiliados ao BNG sexamos a inmensa maioría. Urxe recoñecer esta realidade. Os partidos e colectivos do BNG son hoxe en día grupos de presión, pequenos cenáculos onde se cociña a política do BNG sen que a inmensa maioría dos militantes poidamos influír na toma real de decisións. Esta situación vai en detrimento da participación da militancia na vida orgánica do Bloque, nas asembleas comarcais, moi especialmente. A información non flúe cara ás bases, que só acoden ás asembleas a ratificar o que foi decidido previamente. A deturpación do frontismo levou a que os sectores que patrimonializan o BNG manteñan un vergoñento control sobre a organización, levando a unha desmobilización e desmoralización da militancia. Como poderemos mudar esta situación sen repensarmos o frontismo? O movemento dos Non Adscritos foi unha grande esperanza precisamente porque aspiraban a representar a esa moitedume de militantes que non tiñan voz. O seu “éxito” debeuse, baixo a miña opinión, a que supuña un ataque directo a esa pequena política dos partidos e colectivos. Penso que calquera política renovadora para o Bloque ten que pasar por un discurso elaborado para os militantes que só teñan como fidelidade ao BNG.



Post scriptum: non hai moito tempo que o portavoz nacional falou da necesidade de construír o Partido Galeguista do século XXI. Non, non se trata de pasar do frontismo a un modelo partidario clásico, porque o mesmo modelo dos partidos entrou, na miña opinión, en crise. Emporiso, estamos en condicións de deseñar, de pensar, un novo modelo organizativo que reflicta, a un tempo, o carácter unitario do nacionalismo coa súa inherente pluralidade. E non, a min o discurso da pluralidade como desculpa do frontismo non me serve. O BNG é plural porque plural é Galiza. Tamén debo recoñecer que, malia o escrito até este momento, vexo no Bloque un maior nivel de cohesión que no PP e no PSOE. Entre outra cousas por isto é polo que penso que o exemplo de Unidade Galega no 2005 debería espallarse.

2 comentarios:

Anónimo dixo...

Totalmente de acordo, Muso. Non podo engadir nin unha soa coma!

Anónimo dixo...

Moi ben. Totalmente de acordo. Coido que os ventos arredor de Quin van nesa direción. Se os fados electorais axudan.... Todo chegará.