Socialistas

A semana pasada o compañeiro Jota e mais eu tivemos un interesante debate cunha pombiña a raíz de varios comentarios deste blogue. Entre as cousas que lle parecían esaxeradas á citada pombiña estaba a miña afirmación de que os verdadeiros socialistas galegos están no BNG. O texto “os socialistas galegos somos nós” encabezaba o libro de Xosé Manuel Beiras Por unha Galiza liberada, obra publicada en 1982 e que, con engádegas, vén de ser reeditada neste ano. Beiras podía dicir con autoridade que eles eran os verdadeiros socialistas galegos, pois durante moito tempo foi o secretario xeral do Partido Socialista Galego (PSG), organización fundada en 1963 (por favor, non confundir con PSdeG, risa dáme). O PSG foi unha das organización que protagonizaron a resistencia ao franquismo en Galiza, desde o campo socialdemócrata. En realidade, non era a primeira vez que se tentaba fundar un movemento socialista nidiamente galego. Durante a II República, Xoán Xesús González creou a Unión Socialista Galega, grupo que se separou do PSOE perante a oposición deste partido ao Estatuto galego (como vedes a cousa xa vén de lonxe). Até os anos da Transición o PSOE non reaparece en Galiza, e faino grazas fundamentalmente ao apoio económico externo. Como noutras nacionalidades do Estado, o PSOE tentou fagocitar a organizacións socialistas autóctonas. No entanto, co PSG non o conseguiu, agás cunha serie de militantes que lle proporcionaron ao PSOE uns cadros que non tiña en Galiza. Foi por esta época cando os PSOE tentou apropiarse das siglas PSG, pero os tribunais, xaora, déronlle a razón ao partido fundado en 1963 e por iso tiveron que se conformar coas siglas PSdeG. Como vedes, todo ten explicación na historia. En base a todo o explidado, e tamén á práctica política posterior, eu dicía que os socialistas galegos somos nós. Por suposto, o espírito do PSG segue vivo hoxe no BNG, sobre todo entre os que nos consideramos herdeiros dos pexegos, como eran coñecidos os militantes do PSG.

Post scriptum: Evidentemente, se os socialistas galegos somos nós; os socialistas do Valadouro tamén somos nós. Ou non, compañeiros?